Kahramanı çember olan bir macera ne anlatır? Geometri, bir arayış ve kendini tanıma hikayesine dönüşebilir mi? Bilincin kim olduğunu aradığı, o büyük maceraya yeni bir ışık. Eğlenceli ve sürükleyici öykü, “Ascending to the Third” içsel yolculuğuna çıkanlar içindir.
Türkçesi 33.000’den fazla indirilen, Türkiye Google Play’de en çok okunan ikinci ekitap olan İkiden Üçe adlı öykü kitabım şimdi İngilizce dünya ekitap mağazalarında.
Bunca yıldır layıkıyla bu işi yapacak bir sanatçı aradım. Evet çevirmen demedim. Çünkü eserin aslında birçok söz oyunu ve derin anlam içeren söz var. İsmail Bey muhteşem bir iş çıkardı. Türkçesini okuyanların hayran olacağını düşündüğüm bir beceriyle İngilizce uyaklar, özel seçilmiş kelimeler hatta Türkçe esprilerin İngilizce karşılıkları, yeni üretilmiş kelimeler ve geometrik terimler üzerinden akan alegori. İnanılmaz bir başarı oldu.
1993 yılından beri bu kaliteyi bekliyordum. Artık eser hak ettiği şekilde dünyaya açıldı.
Tüm okurlara keyifli bir serüven dileriz.
Ascending to the Third
ISBN NO: 978-605-87015-3-3
Yazar: Süleyman Sönmez
İngilizce Yayın Tarihi: Aralık 2021
Yazılma Tarihi: Aralık 1993
Çevirmen: İsmail Orhan Postalcıoğlu
Google Play Books
https://play.google.com/store/books/details?id=rElSEAAAQBAJ
Amazon Kindle eBooks
https://www.amazon.com/dp/B09MKXBP3B
Rakuten Kobo
https://www.kobo.com/tr/en/ebook/ascending-to-the-third
Chapter 1
Introduction: Two Dimensions
I
A circle was born in a two dimensional reality.
All he knew was his corporeity.
II
“Squares” around him aimed to prepare the circle
– so they named him –
for the new world.
“Look! See? There’s length and there’s width…
Everything here is like this.
We the squares, have our sides coherent,
our sincerity inherent,
we are the shapes of highest integrity…”
III
He stayed with them for ten light-times.
They taught him how to measure time.
Sometimes, a shimmer would cross their lines.
And it would mean the passage of a light-time.
Squares were proud to have seen it for ten thousand times.
IV
For some reason, he couldn’t settle with squares.
Frankly, there is enough reason if one cares.
When they were happy, they would have their corners joined.
He tried, but he could only touch them with a point
On his circumference.
Squares stopped and stared with averseness.
They called him “Tangent!” with discountenance.
He asked “Why?” with a helpless disturbance.
“Between you and us, there’s a difference.
You see?” they said:
“All we can have with you is tangency!”
He had no idea what that meant.
He felt so miserable and rejected.
“Why am I tangent? Why am I round?
How happy they are as they dance around.
How they get together to make bigger squares!
Why? Why?…”
He decided to leave them and go by as he felt deeply sad and dejected.